Bigi Pan, Nickerie en PARBO NIGHT

Zo, rust. Vorig weekend ben ik voor het eerst op een meerdaagse trip geweest en wilde hier gelijk een reisverslag over maken, waar ik helaas nog geen tijd voor heb gehad of eerder gezegd nog geen tijd voor heb genomen. Alles gaat hier namelijk op z'n dooie gemakkie en je doet iets wanneer je daar zin in hebt, heerlijk! En soms frustrerend wanneer je iets nodig hebt. Maar goed, de trip!

Vrijdagmiddag moest ik weer voor het eerst naar stage, om mee te kijken bij het afnemen van een intelligentie test. Het is de bedoeling dat ik deze uiteindelijk ook zelf ga afnemen bij de kinderen. Erg interessant om te zien hoe dat gebeurd! Vanuit stage moest ik gelijk door haasten naar het meeting point, dus heb ik op z'n mabel's vlak voor ik naar stage moet wat in mijn tas gepropt. De trip ging naar Bigi Pan en Nickerie. We moesten hiervoor wel geteld zo'n 6 uur in de bus zitten. Gelukkig is het uitzicht prachtig en kregen we onderweg van de gids nog wat informatie over het district waar we reden te horen, dus ik heb me prima vermaakt. Het word hier al vrij snel donker. Dus op het moment dat iedereen z'n ogen dicht had/lag te slapen en het begon te schemeren, ben ik naar voren naast de chauffeur geklommen om van het uitzicht te genieten. Op een gegeven moment waren de chauffeur en onze gids Saramaccaanse nummers aan het zingen en staarde ik heerlijk naar de sterrenhemel met een prachtige maan! Helaas zijn deze erg lastig om op de foto te krijgen, want had het maar al te graag met jullie willen delen. Eenmaal met de bus aangekomen in Bigi Pan moesten we met al onze spullen in een bootje dat zo klein was dat we bijna bij elkaar op schoot zaten en het water over de rand kwam doordat we bijna zonken, om naar onze slaapplek te varen. Ik had m'n god geen idee waar het was. Het enige dat ik wist is dat ik in een hangmat zou moeten gaan slapen. Ik zag werkelijk geen hand voor ogen, dus liet me lekker verrassen voor wat er komen ging.
Vanaf het grote water vaarde we een klein zei slootje in en tot mijn verbazing moesten we er allemaal uit om de boot via over van die rollers moesten duwen, om hem aan de andere kant van het water te krijgen. Ze hebben hier namelijk geen sluizen oid. Eenmaal aan de andere kant ging het avontuur beginnen: Kaaimannen spotten! Hups, zaklampen uit de tas, uhm ja, die had ik dus niet want Maab leest de mail met uitleg niet en pakt haar tas last minute in, maar gelukkig waren de andere beter voorbereid. Al vrij snel hadden we de eerste gezien. Ik had verwacht dat ik het dood eng zou vinden, maar het viel me reuze mee. Echt precies naast me kwam z'n koppie omhoog (en ons bootje was nog steeds zo laag) en vond het razend interessant. De kaaimannen zijn ook veel kleiner dan ik had gedacht. Uiteindelijk hebben we 8 kaaimannen gespot, waarvan een (+ de baby) gevangen. Deze ging mee naar het kamp waar we zouden slapen (ik verwachtte een eilandje met een huisje en hangmatten tussen de bomen). Toen ik de werkelijke slaapplek zag kon je me niet gelukkiger krijgen. Een hut op het water! In Halong Bay heb ik daar zo erg van genoten. Hier hebben we genoten van een heerlijk avondmaal en spelletjes gespeeld onder het genot van een muziekje en borreltje. Oh ja, de kaaiman. Hiermee wilde iedereen op de foto, nadat hij al een uur vast was gehouden in de boot. Heel zielig, vond ik, dus deze is naar mijn verzoek zo snel mogelijk het water weer in gegaan. Toch heb ik wel kaaiman (aka waterkip) van de bbq geproefd, want hé, die kaaiman had ik niet gezien. Lekker hypocriet he, vind je niet.
Rond een uur of 3, toen alle lichten uit waren en iedereen richting z’n hangmat ging of hier al lag te snurken ben ik op het vlonder gaan liggen waar geen dak was. Hier heb ik genoten van de 1000000e sterren boven me. PRACH-TIG. Je raad het al, ik was weer een onwijs gelukkig mens. Na een half uur ben ik toch maar naar mijn bedje gekropen, waar ik welgeteld 0 uur heb geslapen. Man man man, dat slapen in een hangmat is niks voor mij. Ik heb de comfortabele houding nog niet gevonden en dat zagen van bossen dat de andere meiden deden hielp er ook niet echt bij. En toen ik eindelijk een beetje weg dacht te dommelen ging mijn wekker voor de zonsopkomst. Die wil ik natuurlijk niet missen. Zonsopkomst en ondergang vind ik namelijk heerlijk om te bekijken en ik vind het fascinerend hoe de lucht aldoor van kleur kan veranderen.
Rond 10 uur moesten we de boot weer op om vogels te gaan spotten. Ja mensen die me goed kennen, ik hoor jullie al hardop lachen. Mabel en vogels spotten, terwijl ze bang is voor vogels. Het was ook niet hetgeen waar ik zo naar uit keek, maar toch heb ik ervan genoten. De vogels hier zijn namelijk veel mooier dan bij ons + ze blijven ver uit de buurt en daarnaast was de natuur weer erg mooi. Door het zoutgehalte in het water gaan de bomen namelijk dood (als ik goed opgelet heb) wat er erg bijzonder uit ziet. Foto's staan op m'n facebook. Na dit rustgevende ritje was het tijd voor een modderbad.
Weer terug bij het kamp hadden we de tijd om te soppen, want de modder zat overal, leer O-VER-AL, te kajakken en zonnen, terwijl onze lunch werd bereid. Eenmaal aan het eten gebeurde iets waar mijn huisgenootjes nog steeds stuk omgaan: mijn knoop barstte open en mijn gezicht was blijkbaar nog het hilarische van allemaal. Ik wist namelijk dat ik hier erg lekker, niet gezond en veel aan het eten was. Maar dat mijn broek er van open zou schieten had ik niet verwacht. Dat word shoppen!
Eenmaal terug varende naar de bus kon ik eindelijk zien waar we de avond ervoor eigenlijk doorheen waren gevaren. Met Emma samen zat ik voor op de punt (ivm het gewicht word ik daar aldoor neergezet, ook al tijdens de quad tour. Ik denk dat het een hint is. Helemaal na de broek die open sprong). Ik had hier de hele dag wel doorheen willen varen, heerlijk zo door de natuur. Maar dat ging niet, want we moesten de bus pakken naar Nickerie om ons voor te bereiden op Parbo night!

Eenmaal aangekomen in Nickerie moesten de slaapplekken worden verdeeld. De keuze was hangmat (nou, die streepte ik gelijk al weg), een zaal met airco (beetje saai) of een tent (DOEN). Daarna hebben we de fiets gepakt om de plaats te verkennen en een mooie zonsondergang te gaan bekijken. Ik had het idee dat ik in Medemblik (iig Nederland) aan het fietsen was toen we bij deze plek aankwamen. Het was namelijk een dijk en aan de andere kant van de dijk lagen kaaien. Het gevoel van in een ander land zijn was in een keer weg.
Nickerie wordt het rijst district genoemd. Het is gezegend met het grootste vruchtbare gebied van Suriname. De Padi (ongedorste rijst) is uitgegroeid tot een belangrijk exportproduct.

‘s avonds gingen we dan eindelijk op het fietsie naar Parbo night. Dit is een soort nacht festival, om het Parbo bier te promoten. Parbo is dus ook de sponsor en het enige alcoholische drankje dat genuttigd kan worden die avond. Drie keer raden wat Maab bestelde aan de bar. Precies, geen Parbo. Goedemorgen Mab! Wat me opviel is dat wij als blanke gigantisch aan het dansen waren op de nummertjes, terwijl alle Surinamers om ons heen op hun gemakje naar het podium aan het kijken waren en zich zo min mogelijk bewogen. Mijn hele idee van ‘boekende’ Surinamers klopte dus helemaal niks van. Geduld is een schone zaak, bleek, want jawel er werd toch gedanst! Dus na een nachtsnack met heel veel pepers dat zelfs ik niet kon handelen konden we er in de kroeg nog even tegenaan tot in de vroege uurtjes om vervolgens nog maar 2 uurtjes te kunnen slapen in de gods gloeiende hete tent. Nadat we deze in de brandende zon hadden opgeruimd en nog een plonsje in het zwembad hadden gewaagd kon de terugreis weer beginnen. Nu ben ik gelijk in de bijrijdersstoel gekropen om van het ritje te genieten terwijl de andere weer eventjes hun oogjes toe deden. Zonde, want er is zoveel moois te zien!