FREDBERG

Donderdagochtend 6 uur, wekkertje gaat. Normaal gesproken zo ik hier niet zo dol op zijn, maar dit keer maakte het me niet zoveel uit. Ik ben zelfs thuis gebleven in plaats van een borrel gaan doen, zodat ik frips en fruitig zou zijn, want vier dagen Fredberg stond op ons te wachten. Met drie andere meiden uit het huis gingen we die kant op, om lekker van de rust, natuur, flora en fauna te genieten. Waarom Fredberg? Nou, toen Fred vanaf Apiapaati (volgt later een keer) naar Paramaribo vloog zag hij vanuit het vliegtuig deze berg. Het heeft hem een maand geduurd om een route te vinden die hem naar het topje van de berg heeft gebracht. Dit stuk grond heeft hij gekocht en vervolgens heeft hij de berg naar zichzelf genoemd. Fred ecotours (onderdeel van Suforyou) is de enige die deze trip daarom aanbiedt -> AANRADER.

Iets later dan verwacht vertrokken we in een iets te kleine bus richting klein saramacca. Na ongeveer een uurtje rijden moesten we stoppen bij een controlepost. Niet zo handig dat onze backpacks, met paspoorten, in de andere auto lagen die 70 km van ons vandaan waren. Nog minder handig is dat ons werd verteld dat een kopie voldoende was als legitimatie, maar dit achteraf niet zo blijkt te zijn (drie keer raden wat Maab mee had). En nog een tikkie minder handig was dat in de auto maar 8 mensen verzekerd zijn ivm de grootte van de bus en wij met 12 mensen waren. Het allerminste handig dat onze buschauffeur ruzie ging maken met de politie, net nadat wij hadden geregeld dat we voor deze keer door mochten gaan rijden. Even was ik bang dat dit leuke tripje niet door zou gaan. Gelukkig was de politie in een goede bui en lieten ze ons toch door.

rond 1 uur kwamen we aan op het basiskamp, de verzamelplek voordat je de berg op gaat. Dit was best luxe opgezet naast een kreekje waar je heerlijk kon afkoelen. Hier hebben we even liggen zonnen op de stenen, gehangmatteerd met uitzicht op de jungle en de kreek en gewacht tot onze gidsen arriveerde. Zij hadden namelijk autopech, waardoor het allemaal wat langer duurde.

Uiteindelijk konden we rond half 4 dan toch de jeep in om richting de berg te rijden. Dit ritje achter in de open laadbak was een avontuurtje opzicht. Eenmaal aangekomen bij het beginpunt begon de barre tocht al met een heftige klim. Even dacht ik dat ik die berg niet op zou komen, maar gelukkig werd de route daarna iets minder heftig doordat je geleidelijk omhoog liep. Het bizarre vind ik nog steeds hoe die gidsen de top weten te bereiken. Wanneer je er alleen zou lopen zou je namelijk geen pad zien, je loopt gewoon dwars door de ongerepte natuur. Met een aantal kleine stops werd het tijd om te beginnen aan de laatste klim. Aangezien ik na het ambulance avontuurtje van vorig jaar nog niet zoveel zwaars had gedaan, was deze erg pittig met m’n atsma! Daarom extra trots en een traantje van trots boven gekomen met een gigantisch mooi uitzicht! In de afgelopen jaren heb ik veel mooie landschappen mogen bekijken, maar dit was wel iets heel bijzonders. Zo hoog boven de rimboe, waar je allerlei dierengeluiden uit hoort komen. Wisten jullie dat Suriname voor 95% uit jungle bestaat? Ik vond dat moeilijk te geloven, tot dit moment. Nadat we onze hangmat hadden uitgekozen, avond hebben gegeten van het heerlijks dat onze gidsen hadden gemaakt en onze behoefte hadden gedaan op tien planken dat als WC diende (best luxe in de jungle) hebben we een kampvuur gemaakt en hiervan genoten onder de sterrenhemel. Een kant van de berg is heel steil, hier kun je de zonsondergang en opkomst bekijken. Aan de andere kant is er de mogelijkheid om makkelijk te zitten etc. omdat het eerste gedeelte redelijk vlak is. Hier kan ik uren naar kijken. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien dan in suriname.
We hadden verwacht dat we alleen op de berg zouden zijn, maar dit was niet het geval. Een groep van 7 Libellespotters (ja, dat hebben we verkozen als jullie groepsnaam:)) waren hier ook aan het overnachten. Na een wat stroeve start hebben we een geweldig weekend met ze gehad. Deze Nederlanders zijn in Suriname onderzoek aan het doen naar nieuwe Libellensoorten. Niet alleen van deze beesten wisten ze veel af, maar ook van alle andere insecten, reptielen en andere diersoorten. Na een verhaal over het leven van een draagmier hebben we de tandjes gepoetst om ons klaar te maken voor een nacht met weinig slaap (het lukt me helaas nog steeds niet om in een hangmat te slapen).

De volgende morgen ging het wekkertje vroeg -al was die niet nodig aangezien ik toch nog wakker was- om de zonsopkomst te bekijken. In mijn eentje liep ik alvast die kant op waar ik goeiemorgen werd geheten door een groep brulapen. De zonsopkomst was een schitterend natuurverschijnsel. De mist dat door de bomen vandaan kwam en de schaduwen die over de jungle hingen. Ondanks dat het een grote berg is en we allemaal veel ruimte hadden wilde ik toch even alleen-alleen zijn, dus ben ik iets verder rondom de berg gaan wandelen nadat de zon was opgekomen. Hier heb ik genoten van de rust, doordat het enige wat je hoort de geluiden uit de jungle zijn.
Na de zonsopkomst was het tijd voor een stevig ontbijtje en ontspanning. Zo ben ik nog een aantal keren naar de uitkijkplaatsen gegaan (afvragende hoeveel kleuren groen er zijn, wat er aan de andere kant van de bergen waar we tegenaan keken te zien is, wat er allemaal in de jungle gebeurd. etc.) en heb ik genoten van de aapjes die op het kamp waren. Waar de andere twee meiden konden genieten van het hangmatteren en luieren begon ik al snel onrustig te worden, zo ook Emma. Wij moeten iets te doen hebben. Daarom zijn wij ‘jawel’, een libelle gaan determineren! En geloof het of niet, we hebben het in een keer goed gedaan! Daarna ben ik een heuse vogelspotter geworden. Onze nieuwe vrienden weten namelijk ook veel van Vogels en we hadden onze eigen Dick Vonk (een gids bij SUforyou, ik heb nog nooit iemand ontmoet die zoveel van dieren weet en er met zoveel passie mee bezig is) bij ons.
‘S middags was het dan toch tijd om de tassen te pakken en ons klaar te maken voor een nachtje MIDDENIN DE JUNGLEEE. Daar aangekomen heb ik eerst als een echt Jane de boel verkend. Vervolgens hebben we geprobeerd een armband te maken van lianen en hebben Emma en ik geleerd hoe je met een kapmes een - dunne- stam door moet hakken. Dit was nog lastiger dan gepland. De zon gaat snel onder, dus aan Emma en mij om het vuur voor de avond/nacht aan te steken. Onze gids had inmiddels Palmhart gevonden. Dit is een groente die uit de binnenste kern van een bepaalde palmboom wordt gehaald. Deze heeft hij gewassen en gelijk klaar gemaakt voor het avondeten. Verser kun je het niet krijgen en het was toch heerlijk!
Deze avond hebben we ook nog een avondwandeling gemaakt. Door onze libelle spotters ben ik zo enthousiast geraakt. Ik vind het fascinerend met hoeveel passie zij hiermee bezig kunnen zijn en door hun enthousiasme raak ik ook reuze enthousiast. Wie had dat ooit gedacht van mij. Ik heb zelf ook zelfs nog wat dieren weten te spotten (beeld je even in hoe ik door de jungle banjer met een koplamp op m’n hoofd en onder andere reusachtige spinnen en padden tegenkom).
Terug bij ons ‘kamp’ hebben we met zijn allen nog bij het kampvuur gezeten met echt kampvuur muziek. Ook van deze, een totaal andere manier van rust, heb ik onwijs genoten. Dit komt mede door het gezelschap met wie we waren. Rond een uur of 11 hebben we ons toch maar weer klaar gemaakt voor een nieuwe nacht zonder slaap. Dit keer hing ik bijna met mijn eigen hangmat in die van Em. Het was namelijk erg krappies. Iedere beweging die je maakte voelde je en wanneer ik wilde draaien pleurde ik bedat uit de hangmat. Toen het wat lichter werd ben ik toch maar op de grond gaan liggen met mijn tas als kussen. Helaas weer een nachtje zonder slaap, maar met weer een lading vol energie en enthousiasme was ik weer ready voor deze dag. Is het jullie al opgevallen dat ik geen een keer het woord douche of baden of schone kleding heb gebruikt? Dit was namelijk niet van toepassing. ik heb drie dagen in dezelfde kleding lopen rondbanjeren want ach, het stonk toch al enorm naar mijn zweet en een douche is natuurlijk niet aanwezig.
Na nog wat apen gespot te hebben ging de backpack weer achterop de rug en liepen we richting het basiskamp waar we het weekend ook zijn gestart. Onderweg hebben we van de gids nog allerlei info gekregen over onder andere de telefoonboom, luchtwortels en lianen, maar deze zal ik jullie besparen.

Aangekomen bij het kamp heb ik onwijs genoten van de douche. Ik denk dat ik nog nooit zo’n lekkere douche heb gehad, al stelde hij in weze niet zoveel voor. Onwijs veel zin hebbende in een borrel zijn we naar het dichtstbijzijnde dorpje mee gereden, dat achteraf 40 minuten van ons verwijderd was! ‘S avonds is er een reuze kampvuur gemaakt waar we bij hebben lopen dansen, want dat is wat de Surinamers veel doen (denk aan salsa en dergelijke) en zijn Em en ik al heuse Robinson met Dick en twee libellespotters mee het water op gegaan om Kaaimannen te vangen! Nouja, Dick ving ze en wij staan er trots mee op de foto. Na nog wat verhalen van de surinaamse visie op bepaalde onderwerpen als ‘vreemdgaan’ van een van de gidsen (wat ik een bijzondere visie vindt, maar ook steeds meer begin te begrijpen) kon ik eindelijk in een ECHT bed in slaap vallen, schoon, voldaan en wel. Wij hadden ook nog eens de luxe dat we met z’n tweetjes een eigen hutje hadden in plaats van dat we op de slaapzaal met 15 andere (die ook op het basiskamp waren) moesten liggen.

De volgende dag ben ik vroeg opgestaan om met 4 andere nog wat dieren: lees vogels, te spotten. Dit maal met Fred. De manier waar hij op vertelt maakt het een feestje om mee op pad te gaan. Ook hier: zijn enthousiasme enthousiasmeert mij! Daarna nog even genoten van het kreekje en toch nog even wat bijgeslapen. Na een uurtje werd ik wakker gemaakt, want Dick en Fred hadden een schorpioen gevangen en deze MOEST Mabel zien aangezien ze zelf ook van het spotten was geworden. Na de lunch vertrok de reis weer naar Paramaribo waar ik nog tig keer mijn foto’s van het tofste weekend tot nu toe heb teruggekeken!